دستگاه های اسپرسوساز به چه تکاملی رسیدند طی قرن بیست و یکم؟

دستگاه اسپرسوساز مرکز اصلی کافی شاپ ها در سراسر جهان است. نمادی از تخصص فنی و نوآوری و همچنین نشان دهنده هنر خوب درست کردن قهوه است. اولین نمونه اولیه دستگاه اسپرسوساز را می توان به اواخر قرن نوزدهم ردیابی کرد. بیش از 130 سال بعد، فن آوری اسپرسو به چند روش کلیدی تغییر کرده و تکامل یافته است. دستگاه‌های امروزی دارای فناوری پیشرفته دیگ بخار، استخراج دقیق دیجیتالی کنترل‌شده و سطح کنترل روزافزون برای باریستاها هستند. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد چگونگی تغییر دستگاه های اسپرسوساز، به ویژه در قرن بیست و یکم، با دو سفیر برند دالا کورته، Cole Torode و Fabrizio Sención Ramirez صحبت کردیم. در ادامه مطلب همراه ما باشید.

تاریخچه مختصری از دستگاه اسپرسوساز

در سراسر اروپای قرن نوزدهم، قهوه خانه فوق العاده محبوب بود، اما مشتریان مجبور بودند مدتی برای نوشیدنی خود صبر کنند. با گذشت زمان، مخترعان شروع به جستجوی راه هایی برای کارآمدتر کردن فرآیند کردند. در این زمان، نیروی بخار همچنان در سراسر قاره غالب بود، و به طور طبیعی، اینجا جایی بود که آنها تمرکز کردند. در سال 1884، آنجلو موریوندو چیزی شبیه به نمونه اولیه دستگاه اسپرسوساز را به ثبت رساند. این دستگاه از یک دیگ برای فشار دادن آب به داخل بسکت قهوه با فشار حدود 1.5 بار استفاده می‌کرد، در حالی که دیگ دوم می‌توانست استخراج را تمام کند. موریوندو هرگز نمونه اولیه خود را به بازار عرضه نکرد، اما توسط مخترع لوئیجی بزرا در اوایل دهه 1900 ساخته شد. Bezzera دمای دم کردن را با استفاده از شعله باز به حدود 90 درجه سانتیگراد (195 درجه فارنهایت) کاهش داد، اما حفظ ثبات دما دشوار بود. در سال 1903، Desiderio Pavoni حق اختراع را برای دستگاه Bezzera خریداری کرد و اولین شیر آزاد کننده فشار و نازل بخار را معرفی کرد. سه سال بعد در نمایشگاه میلان، پاویونی این دستگاه را معرفی کرد و اختراع “کافه اسپرسو” را اعلام کرد ، به این دلیل که “در لحظه نوشیدنی را آماده میکرد” به این نام نامگذاری شد. در دهه‌های بعد، رقبا شروع به ورود به بازار کردند، اما فشار دستگاه هنوز به طور کلی در 1 تا 2 بار محدود بود. در سال 1947 بود که آشیل گاگیا سیستمی را توسعه داد که آب تحت فشار دیگ را به یک سیلندر وارد می کرد. باریستا همچنین می تواند از یک اهرم برای اضافه کردن فشار بیشتر استفاده کند و آن را تا 8 تا 10 بار افزایش دهد. در سال 1961، ارنستو والنته یک پمپ موتوری را به دستگاه معرفی کرد که فشار را در حین استفاده از آب اصلی حفظ می کرد و به این ترتیب اسپرسوساز مدرن امروزی متولد شد.

دستگاه های اسپرسوساز در قرن بیست و یکم چگونه تغییر کرده اند؟

توسعه دستگاه های اسپرسوساز در دو دهه گذشته در چهار حوزه اصلی صورت گرفته است: فناوری دیگ بخار، کنترل سرعت جریان، درجه بالاتر اتوماسیون و طراحی. ما در زیر جزئیات بیشتری را به هر یک از این دسته بندی ها اضافه کرده ایم. برای کسب اطلاعات بیشتر به ادامه مطلب مراجعه کنید.

انقلاب دیگ بخار
بویلرها از ابتدای قرن اخیر به عنوان یک منطقه مهم در توسعه دستگاه اسپرسوساز مورد توجه قرار گرفته اند. دستگاه های تک دیگ بخار در آغاز قرن بیست و یکم مورد توجه بودند و عموماً حاوی یک عنصر گرمایش و دو ترموستات بودند ، یکی برای استخراج اسپرسو و دیگری برای بخار دادن به شیر. در حالی که این دستگاه‌ها مقرون به صرفه‌تر بودند، اما باریستا قادر به گرفتن شات و بخار دادن شیر به طور همزمان نبود، که بر راندمان کلی و سرعت سرویس تأثیر گذاشت. کول تورود مدیر بخش قهوه و عملیات شرکت Forward Specialty Green Coffee Importers در کلگری، کانادا است. او می‌گوید: در طول سال‌ها، صنعت برای دیگ‌های بزرگ‌تر و سپس دیگ‌های متعدد پیش رفت. اکنون فکر می‌کنم که ما متوجه شده‌ایم که عملکرد دیگ برای پایداری دما و زمان‌های گرم شدن سریع‌تر با تخلیه و پر شدن مجدد دیگ مهم است. در سال 2001، دالا کورته اولین فناوری چند دیگ بخار خود را در جهان راه اندازی کرد. این امکان استفاده همزمان از سرگروه‌ها و نازل های بخار را فراهم می‌کرد و به باریستا اجازه می‌داد نوشیدنی‌های بیشتری را در بازه زمانی کوتاه‌تری تولید کند. زیبایی این سیستم زمان پاسخ‌دهی سریع، اطمینان از کنترل دما و توانایی خاموش کردن یک گروه یا ناز‌ل‌های بخار هنگام استفاده از بقیه دستگاه است. برای مثال، اگر لازم است بخشی از دستگاه را برای نگهداری یا تمیز کردن خاموش کنید، این کار مفید است. در دهه گذشته، هدهای گروه اشباع و نیمه اشباع نیز محبوب شده اند زیرا زمان لازم برای گرم شدن دستگاه را کاهش می دهند. این سرگروه‌ها به‌عنوان امتداد دیگ عمل می‌کنند و به آن‌ها اجازه می‌دهند سطح آب مستقل را حفظ کنند و تقریباً فوراً به دمای مطلوب دم‌آوری برسند.

سرعت جریان و استخراج

کول می گوید: رابطه بین باریستا و دستگاه اسپرسوساز اغلب قلب و روح یک کافی شاپ است. اگر این رابطه قوی نباشد، کیفیت آن نیز عالی نخواهد بود. اگر یک باریستا نداند چگونه دستگاه اسپرسوساز را رام کند، چگونه می تواند قهوه خود را کنترل کند؟ برای دستیابی به استخراج یکنواخت و باکیفیت اسپرسو، باریستا باید دمای دم آوری ثابت را در حدود 93 تا 100 درجه سانتیگراد (199 تا 212 درجه فارنهایت) حفظ کند. پیشرفت‌هایی مانند مشتق انتگرال متناسب (PID) و کنترل‌کننده‌های دما دیجیتال به باریستا اجازه می‌دهد تا محدوده دمایی مورد نیاز خود را با چند درجه نوسان تنظیم کند. در مجموع، این امکان کنترل بیشتر بر متغیرهای دم کردن را فراهم می کند. اسپرسوسازهای جدید مجهز به سیستم هایی هستند که به کاربر اجازه می دهد تا دو متغیر کلیدی را در طول فرآیند استخراج کنترل کند؛ حجم آب عبوری از بسکت و سطح فشاری که در آن آب توزیع می شود. این به باریستا اجازه می دهد تا سرعت جریان آب در قهوه را به دقت مدیریت کند. بسیاری از مدل های جدیدتر دارای دریچه های قابل تنظیم بین دیگ و سرگروه هستند که می تواند جریان آب را محدود کند. این امر به ویژه در مرحله پراینفیوژن( قبل از تزریق) مفید است، مرحله ای کلیدی از استخراج که در آن دانه های قهوه در ابتدا با آب تماس پیدا می کند. پراینفیوژن، قهوه را برای دریافت ناگهانی آب با فشار بالا آماده می کند و احتمال مختل شدن آن و ایجاد کانال را کاهش می دهد. چنلینگ زمانی است که آب مسیر کمترین مقاومت را پیدا می کند و “کانال هایی” را ایجاد می کند که در مقایسه با باقی مانده قهوه به طور غیریکنواختی اشباع شده اند. این منجر به استخراج کم و طعم ترش یا آبکی در فنجان می شود. 

دیجیتالی شدن و اتوماسیون

دیجیتالی شدن و اتوماسیون به ویژگی بخش قهوه مدرن تبدیل شده است و فناوری دستگاه اسپرسوساز نیز از این قاعده مستثنی نیست. فابریزیو می‌گوید: ما در تک تک پارامترهای دستگاه، فناوری‌هایی را داریم: خودکار، نیمه خودکار و کاملاً دستی. نمایشگرهای یکپارچه و صفحه نمایش لمسی دیجیتال دسترسی باریستا به عملکردهای کلیدی دستگاه را بهبود می بخشد و به آنها امکان می دهد در حین تعامل با همکاران و مشتریان، تغییرات سریعی در متغیرهای استخراج ایجاد کنند. این پیشرفت‌ها به بهره‌وری انرژی نیز سرایت کرده است، که به لطف تمرکز گسترده‌تر مصرف‌کننده بر پایداری، به‌ویژه تحت فشار قرار گرفته است. کول توضیح می‌دهد: دستگاه‌های اسپرسوساز بیشتر از آنچه که ما درک می‌کنیم، در زمان‌های خارج از سرویس بیکار هستند و دمای خود را حفظ می‌کنند. بخشی از این امر به دلیل فناوری ناکافی دیگ بخار و این واقعیت است که گرم کردن دستگاه اسپرسوساز به طور متوسط یک ساعت طول می کشد. به این ترتیب، بسیاری از کافی‌شاپ‌ها دستگاه‌های اسپرسوساز خود را به‌طور مداوم در حال کار می‌گذارند تا از زمان‌های انتظار طولانی‌مدت در زمانی که نیاز به گرم شدن دارند و نیاز به جذب مشتری دارند، جلوگیری کنند. این باعث هدر رفتن انرژی می شود. در نهایت، تمرکز بیشتر بر دیجیتالی‌سازی به این معنی است که باریستاها اکنون می‌توانند از برنامه‌های اختصاصی برای برقراری ارتباط با دستگاه‌های اسپرسوساز خود استفاده کنند، مانند سیستم کنترل آنلاین دالا کورت. کول می افزاید: اگر فراموش کردید دستگاه خود را خاموش کنید یا صرفه جویی در انرژی را تنظیم کنید، می توانید از سیستم کنترل آنلاین برای انجام هرگونه تنظیمات از راه دور استفاده کنید.

طراحی و سبک

در کنار تغییرات در عملکرد کلی دستگاه، طراحی دستگاه اسپرسوساز نیز در قرن بیست و یکم تکامل یافته است. Fabrizio توضیح می دهد: این تکامل طراحی چندین ویژگی نوآورانه را ترکیب می کند، مانند طراحی ارگونومیک، استفاده از مواد با کیفیت و سهولت استفاده. جذابیت بصری مسیر طولانی‌تری را در کافی‌شاپ به‌طور گسترده‌تر طی کرده است، بنابراین جای تعجب نیست که طراحی دستگاه‌ها از همین روش پیروی کند. امروزه، فضای داخلی کافه ها باید چشمگیر و به طور کلی «پسند رسانه های اجتماعی» باشد. برندسازی و اشتراک ذهنی امروز بیش از هر زمان دیگری مهم است. از منظر عملکردی، دستگاه‌های اسپرسوساز نیز در طول سال‌ها با کوچک‌تر شدن دیگ‌ها و پمپ‌ها کوچک شده‌اند. این کار فضای پیشخوان را بهینه می کند و حتی می تواند گاهی ارتباط بهتری بین باریستا و مصرف کننده برقرار کند. امروزه دستگاه اسپرسوساز اغلب نقطه کانونی یک کافی شاپ است و یکی از اولین چیزهایی است که مشتری هنگام ورود به آن فضا به آن توجه می کند. در همین راستا، ویژگی‌های طراحی قابل تنظیم نیز در سال‌های اخیر رایج شده‌اند و به صاحبان کافی‌شاپ اجازه می‌دهند تا برند خود را به شیوه‌ای شخصی‌تر بیان کنند.

از طریق نوآوری در فن آوری دیگ بخار، دسترسی دیجیتال، پروفایل جریان، و بسیاری از زمینه های دیگر، دستگاه اسپرسوساز در 20 سال گذشته به روش های باورنکردنی تکامل یافته است. کنترل استخراج و قابلیت استفاده باریستا همچنان در دستور کار قرار دارد. آنچه در آینده اتفاق خواهد افتاد باید دید، اما یک چیز قطعی است: تولیدکنندگان به تمرکز خود روی اطمینان از تولید بهترین اسپرسویی که ممکن است در دستگاه‌هایشان وجود دارد، ادامه خواهند داد.