قهوه ایرلندی (به ایرلندی: caife Gaelach) یک نوشیدنی الک.لی کافئین دار است که از وی.سکی ایرلندی، قهوه داغ و شکر تشکیل شده است که به هم زده شده و روی آن خامه (گاهی اوقات لیکور خامه) ریخته شده است. قهوه از طریق خامه نوشیده می شود.
تغییرات مختلف کوکتل های قهوه حداقل 100 سال قبل از قهوه کلاسیک ایرلندی پیش از آن است.
از اواسط قرن 19، Pharisäer و Fiaker در قهوه خانه های وینی سرو می شد. هر دو کوکتل قهوه بودند که در شیشه سرو می‌شدند و روی آن خامه زده شده بود. اولی در آن زمان در شمال آلمان و دانمارک نیز شناخته شده بود. در حدود سال 1900، منوی کوکتل قهوه در کافه های وین نیز شامل کایزرملانژ، ماریا ترزیا، بیدرمایر-کافی و تعداد انگشت شماری از تنوع های دیگر در این موضوع بود.
در فرانسه قرن نوزدهم، مخلوطی از قهوه و ال.کل را گلوریا می نامیدند.
چندین مکان ادعا می کنند که دستور پخت مدرن را در دهه 1950 توسعه داده اند. یک نسخه به جو شریدان، سرآشپز رستوران و کافی شاپ در ترمینال قایق پرنده (حدود 15 کیلومتر از فرودگاه شانون امروزی، کانتی کلر) نسبت داده می شود. در سال 1942 یا 1943،
او وی.سکی را به قهوه برخی از مسافران پیاده‌شده اضافه کرد.
استانتون دلاپلان، سفرنامه نویس سانفرانسیسکو کرونیکل، معتقد است که قهوه ایرلندی را پس از نوشیدن آن در فرودگاه شانون به ایالات متحده آورده است. نسخه او این است که او با کافه بوئنا ویستا در سانفرانسیسکو کار می کرد تا در 10 نوامبر 1952 سرویس دهی آن را آغاز کند. شریدان بعداً برای کار در کافه بوئنا ویستا مهاجرت کرد.
